Hans van Zetten

zaterdag 28 juli 2012; Ik heb niet zoveel met jurysporten. Als er geen tijdsmechanisme aan te pas komt of een andere empirische maatstaf dan hangt er aan elke uitslag toch een waasje van subjectiviteit. Synchroonzwemmen, het daaraan gerelateerde Duiken, Dressuur, Ritmische gymnastiek (help!) en Turnen, normaal zou ik er niet naar kunnen kijken.

Nou wil echter het geval dat 's lands best geïnformeerde commentator een groot deel van deze sporten onder zijn hoede neemt en deskundig alle figuren en rondjes en stapjes binnen een halve seconde herkent. Op de een of andere manier weet Hans van Zetten de meest luie en ongeïnteresseerde sportfan aan zich te binden. En dat gaat heel ver. Zo keek schrijver dezes eens om vier uur 's nachts naar de olympische korte kuhr kunstschaatsen voor heren, toen er een Amerikaanse jongen met roze biesjes op zijn pak het ijs betrad en Hans ontviel: “Het laat zich natuurlijk makkelijk raden wat de seksuele voorkeur van deze jongen is, maar daar gaat het nu niet om”. Die hele kuhr natuurlijk niet meer gezien, vanwege een nachtelijke lachstuip.

Ook zijn emfatische stem waarmee het altijd lijkt of een kwalificatierondje op maandagochtend een superfinale is, draagt bij aan het feit dat je urenlang naar de lange kuhr ijsdansen kunt kijken zonder dat de verveling toeslaat. Je zou hem eigenlijk overal wel voor in kunnen zetten, politiek ("Zie hem daar eens mooi rechtop staan met zijn paarse das, dat vindt de kamervoorzitter heel belangrijk. Ondertussen kijk ik nog even of ik daar in de verte nog de oppositie zie zitten. Nee da's niet het geval, dus blijven we bij het kabinet") of bij begrafenissen ("Dan gaat die kist er nu in en zien we helaas niets meer terug van Henk. Het kan verkeren zullen we maar zeggen."). Alle gekheid op een stokje, commentatoren als van Zetten nemen de kijker mee in hun gepassioneerde beleving en voegen daadwerkelijk meerwaarde toe aan het getoonde. Ik blijf in ieder geval aan de buis gekluisterd gedurende het hele turntoernooi.