Over Vino en Zwemmeisjes

zondag 29 juli 2012; Gemengde gevoelens vandaag bij de neutrale toeschouwer met een oranje randje. De overwinning van Aleksandr Vinokoerov is episch te noemen en het doet genoegen te zien dat Groot-Britannië en/of Sky niet de regie in handen kon houden die het wilde. The rest is history.

Het leek dan wel of Vino de overwinning kocht, maar hij maakte toch duidelijk schijnbewegingen of hij naar de linkerzijde van Rigoberto Uran zou vertrekken. Uran meende dat Vino dit inderdaad deed en sneed lichtelijk af om een sur-place in te zetten. Vino reed zichzelf naar de vrijheid en naar een prachtig einde van zijn fameuze carriere. Het is dan ook helemaal niet erg dat de Olympisch Kampioen op de weg niet in het peloton zal zitten, want uiterlijk vertoon van deze titel (op de gouden helm van Samual Sanchez na), zoals een mooie olympische trui is niet toegestaan. Nederland zat goed mee in elke ontsnapping, maar men moest kiezen om te wachten dan wel achter Vino en Uran aan te gaan zichzelf de vernieling inrijdende. Eerstgenoemd plan werd met unanieme stemmen aangenomen en het tweetal sprintte weg met de inmiddels bekende uitslag tot gevolg.

Het zwaartepunt van deze eerste dag op de 30ste Olympische Spelen lag natuurlijk in het zwembad met de voor Nederland interessante 4x100 meter voor dames. Inge Dekker leek goed te gaan als startzwemster, maar zakte finaal in en ondanks vermetele pogingen van Heemskerk en voornamelijk Kromowidjojo bleek de prestatie van Dekker die als achtste aantikte te min. Verwijtbaar? Misschien had ze wat sneller gekund, als ze haar race gebalanceerder had ingedeeld in plaats van te rammen en zien waar het schip strandt. Gedane zaken nemen echter geen keer en zoals we allemaal zagen lag het niet aan haar inzet.
Kromowidjojo had trouwens echt een sicke, sicke splittijd van 51.93 en dat belooft veel goeds voor de rest van het toernooi. War Ranomi!

Mooiste onverwachte sportmoment was trouwens de finale van boogschieten voor teams. Italië speelde tegen USA (Zuid-Korea was verrassend uitgeschakeld door laatstgenoemde) en alles leek in de laatste schietronde goed te gaan voor de Italianen die met nog drie pijlen te gaan 218 – 192 achterstonden. De eerste schutter raakte een 9 (van de 10), zodat de stand 218 – 201 was. De middelste schutter, die tot dan toe steeds abject goed had geschoten raakte echter een matige 8 (wij zouden zelf al heel blij zijn als we de schijf zouden raken). Dit zorgde voor een stand van 218 – 209. De laatste Italiaanse schutter moest dus een 10 halen voor de titel en een 9 voor verlenging. Opeens was het allemaal niet meer zo zeker. De derde schutter trok zijn pijl trillend terug, terwijl de draad zijn neus en lippen raakte. Voor extra momentum nam hij lang de tijd en ontspande dan eindelijk zijn boog. Anderhalf seconde later was Italië kampioen voor de USA en Zuid-Korea dat beslag legde op het brons. Absolute topsport en topspanning.